تاريخچه پيچ در پيچ ساز

تاريخچه پيچ در پيچ ساز

پيچ نوعي از اتصالات  است كه به صورت استوانه اي رزوه شده مي باشد كه معمولا از  جنس فلزي يا  فولادي  مي باشد

تاريخچه پيچ

پيچ چيست؟

پيچ (screw) در واقع استوانه اي است كه شيارهاي مارپيچ آن را احاطه كرده است.

طراحي شيار پيچ ها براي بريدن مواد نرم تر و سخت تر متفاوت است،

شيارها اغلب به صورت مثلث، مربع، ذوزنقه و نيم دايره روي سطح جانبي

بدنه ايجاد مي شود. شايع ترين كاربرد پيچ براي نگه داري اشيا و قطعات به يكديگر مي باشند.

در انتهاي اغلب پيچ ها يك بخش خاص و نوك تيز وجود دارد تا ورود به قطعه آسان گردد.

ابزار هاي رايج براي استفاده از پيچ ها آچار و پيچ گوشتي است،

سر اين ابزار معمولا بزرگتر از بدنه پيچ است تا بتواند نيروي بيشتري به پيچ وارد كرده و آن را در طول قطعه براند.

تاريخچه پيچ

در حالي كه فرضيه‌هاي جديد، پيچ ارشميدس (كه نوعي پمپ براي انتقال آب و به شكل پيچ بوده)

را به سِناخِريب يا سن‌ناشريب (۷۴۵–۶۸۱ پيش از ميلاد)، پادشاه آشور نسبت مي‌دهند،

يافته‌هاي باستان‌شناسي و شواهد تصويري تنها در دوره هلني ۱پديدار مي‌شوند

و نظرات متداول هم بر يوناني بودن اختراع مذكور تأكيد دارد و احتمالاً مربوط

به قرن سوم قبل از ميلاد و توسط ارشميدس مي‌باشد. اگرچه آن مستندات

شبيه يك پيچ است اما در معناي معمول كلمه يك پيچ نيست. پيچ بعدها

توسط رياضي‌دان يوناني آرشيتاس تارنتوم توصيف شد (۳۵۰–۴۲۸ قبل از ميلاد).

تا قرن اول قبل از ميلاد، پيچ‌هاي چوبي عموماً در مناطق مديترانه ايي براي صنايعي نظير

روغن گيري و شراب سازي به كار مي‌رفت. از پيچ‌هاي فلزي به عنوان

وسيله‌اي براي بستن

اتصالات به دليل كمياب بودن كمتر در اروپاي قبل از قرن ۱۵ استفاده مي‌شد.

رايبنسكي۲ اشاره مي‌كند كه پيچ‌هاي چرخشي در قرون وسطي وجود داشته‌اند،

اگرچه احتمالاً تا سال ۱۸۰۰ كاربرد گسترده ايي نداشته‌اند. انواع اتصالات

(از جمله ميخ و خار، چفت و بست و زبانه‌ها و...) با شكل‌هاي متنوع خود،

تا قبل از گسترش پيچ‌هاي چرخشي بيشتر در نجاري و آهنگري كاربرد داشته‌اند

تا در ماشين آلات صنعتي. همچنين پيش از اواسط قرن ۱۹، چفت‌هايي

با خار و پرچ، در كشتي سازي به كار مي‌رفتند. پيچ فلزي تا زماني كه ابزار

ماشيني براي توليد انبوه تا پايان قرن ۱۸ گسترش نيافته بود، به عنوان بست كاربرد

عمومي پيدا نكرده بود. اين پيشرفت در دهه ۱۷۶۰ و ۱۷۷۰ توسط دو رويداد جداگانه

كه به سرعت با هم پيوند خوردند، شكوفا شد. اولين رويداد، توليد انبوه پيچ‌هاي

چوب (به معناي پيچ‌هاي فلزي براي اتصال چوب) جهت امور تخصصي،

تك منظوره و ماشين‌هاي توليد با ظرفيت بالا و كم هزينه بود و ديگري

توليد پيچ در مدل‌هاي متنوع (با توجه به نياز روزانه در ماشين آلات صنعتي) بود.

اولين اتفاق توسط برادران وايت

(ژاب و ويليام) در استافورد شاير بريتانيا رخ داد؛ كه در ۱۷۶۰ دستگاهي را كه امروزه ممكن است

ما آن را به عنوان دستگاه توليد پيچ اوليه و ابتدايي بشناسيم، به ثبت رساندند.

اين دستگاه براي تبديل پيچ‌هاي هرز به پيچ‌هاي مطلوب استفاده مي‌شد

و شيار آن توسط يك سوهان چرخنده، زماني كه محور اصلي ساكن بود بريده مي‌شد.

اما تا سال ۱۷۷۶ برادران وايت موفق به راه‌اندازي كارخانه پيچ چوب نشدند.

تجارت آن‌ها با شكست مواجه شد اما مالكان جديد به آن رونق بخشيدند

و در سال ۱۷۸۰، آن‌ها روزانه ۱۶۰۰۰ پيچ در روز تنها توسط ۳۰ كارگر، توليد مي‌كردند.

نوعي از توليد صنعتي با خروجي زياد كه امروزه به توليد مدرن شهرت دارد

ولي در زمان خود يك انقلاب محسوب مي‌شد. در سال ۱۷۷۷ ابزار ساز انگليسي

جسي رامزدرن در حال كار براي حل مشكل بريدن پيچ،

اولين دستگاه تراشكاري پيچ را به صورت موفقيت آميزي اختراع كرد.

مهندس انگليسي به نام هنري مادسلاي (۱۸۳۱–۱۷۷۱) با توسعه دستگاه تراشكاري

پيچ خود در بين سال‌هاي (۱۸۰۰–۱۷۹۷) به شهرت رسيد كه شامل سه جزء

اساسي پيچ سربي، بخش تنظيم برش و سيستم زنجيري چرخ دنده بود كه همگي

به نحوي مناسب براي ماشين‌هاي صنعتي مورد استفاده قرار گرفتند.

او توانست بين اختراع برادران وايت و رامزدرن نوعي يكپارچگي كه براي

توليد پيچ چوب به كار مي‌رفتند بوجود آورد. اين تصور كه جيمز ناسميث آنچه

را كه مادسلاي اختراع كرده بود همگاني كرده است اشتباه است.

اگرچه دستگاه تراشكاري وي به محبوبيت آن كمك كرده است.

تاريخچه پيچ

اين پيشرفت‌ها در بين سال‌هاي ۱۸۰۰–۱۷۶۰ توسط برادران وايت و مادسلاي

به موضوعي قابل بحث در بين صنعتگران بزرگ به دليل افزايش قابل توجه

اتصالات پيچي تبديل شد. يكسان‌سازي شكل‌هاي پيچ تقريباً بلافاصله شروع شد

اما به سرعت تكميل نشد. پيشرفت‌هاي بعدي براي توليد انبوه در طول قرن ۱۹ با

كاهش قيمت اين پيچ‌ها ادامه يافت. بطوريكه با گسترش و توسعه دستگاه تراشكاري

در سال ۱۸۴۰ و دستگاه‌هاي اتوماتيك پيچ در سال ۱۸۷۰ به طرز قابل توجهي

از هزينه توليد اتصالات پيچي توسط ماشين‌هاي توليد اتوماتيك كاسته شد.

در طول قرن ۱۹متداول‌ترين شكلهاي سرپيچ (مدل پيچ‌هاي نوك تيز) پيچ‌هاي چاك دار،

مربعي و شش گوش بودند. تراشيدن اين مدل‌ها راحت و به اندازه كافي نيز كاربري داشتند.

رابينسكي اختراعات زيادي در رابطه با پيچ‌هاي نوك تيز انجام داد اما به

دليل مشكلات و هزينه بالا در آن زمان به ثبت نرسيد. در ۱۹۰۸ رابرتسون كانادايي،

اولين كسي بود كه پيچ آلني را با طراحي درست و عملكرد واقعي با قالب گيري

فلز سرد به اندازه مناسب بجاي اينكه با قيچي بريده شود يا در جاهاي

ناخواسته قرار بگيرد توليد كرد (با ابعاد و زواياي تيزتر و باريك‌تر) كه سرش

به آساني اما دقيق كوبيده مي‌شد. در سال ۱۹۱۱ پيچ شش گوش توليد شد.

تاريخچه پيچ

در اوايل سال ۱۹۳۰ پيچ چهارسو خور (Phillips-head) توسط هنري فيليپ

اختراع شد. استاندارد ISO توليد پيچ در اواخر سال ۱۹۴۰ براي بهبود فرم‌هاي

توليد پيچ طراحي شد. همچنين در پايان لازم است ذكر شود كه يكي

از پيشرفت‌هاي فني قابل توجه كه منجر به انقلاب صنعتي در اواخر قرن

نوزدهم گرديد استفاده از پيچ‌هاي مناسب براي كنترل و حفظ تعادل اجسام بجاي

چفت و بست كردن و اتصالات غيراصولي بود. پيچ‌ها انواع مختلفي دارند

ولي دو نوع ساده و زاويه دار آن (conical) بيشتر مورد استفاده قرار مي‌گيرند.

تاريخچه پيچ و مهره در ايران

تاريخچه پيچ ومهره در ايران قدمت پيچ و مهره در ايران نزديك به يك قرن مي‌باشد

ولي از سال۱۳۲۰ رسميت پيدا كرده است. از جمله بنيانگذاران صنف پيچ و مهره

در ايران مي‌توان به آقاي ابوالفتاح اعتصامي اشاره نمود كه نسبتي هم با شاعره

پر آوازه ايران خانم پروين اعتصامي داشته و نزديك به ۷۰ سال پيش در اين صنف فعاليت

داشتند و خدمات بسيار شاياني هم از خود به جاي گذاشتند.

اولين بار در سال ۱۳۳۳ دستگاه‌هاي توليد پيچ و مهره توسط شخصي به نام آقاي

ارجمند وارد ايران شد. در آن زمان پيچ و مهره به صورت پرسي و پرچ توليد مي‌شد

و با اين كيفيتي كه الان در بازار موجود است وجود نداشت. قبل از تشكيل

اتحاديه‌ها ابتدا پيچ و مهره، يراق آلات و ابزار با هم به صورت صنف همگن فعاليت مي‌كردند

تا اينكه در سال ۱۳۵۱ با تشكيل اتحاديه ابزار، پيچ و مهره هم زير مجموعه

اتحاديه ابزار قرار گرفت. در ابتداي انقلاب اسلامي مجموعه۳۰–۲۵ واحد صنفي

وجود داشت كه خوشبختانه در سال ۱۳۸۵ با تشكيل اتحاديه پيچ و مهره

اين رقم به ۳۰۰ واحد صنفي رسيد و امروز نزديك به ۸۰۰ واحد صنفي در تهران

وجود دارد كه تحت پوشش اتحاديه مذكور در توزيع اين كالاي حياتي نقش بسزايي دارند.^[۳]

انواع رزوه پيچ

نوع خط الراس هاي حلزوني يا نوع رزوه به صورت رزوه مثلثي ، رزوه مربعي ،

رزوه ذوزنقه اي و رزوه نيم دايره اي و غيره ميباشد كه سطح استوانه پيچ را احاطه كرده است

موارد استفاده پيچ

پيچ ها (screw ) گاهي اوقات براي محكم كردن درون سطحي فرو ميروند

كه نوك رزوه تيزي دارند گاهي اوقات نيز پيچ ( bolt ) با مهره مناسب

به صورت نري و مادگي براي اتصال قطعات به يكديگر استفاده ميشود

انواع گل پيچ

سر پيچ يا اصطلاحاً گل پيچ انواع مختلفي دارد نظير سر شش گوش ، سر چهار گوش ،

خزينه آلني ، خزينه پيچ گوشتي خور ، اتاقي ، بدون سر ، تي ، سر پهن ، سر سوراخدار ، بكسي

كاربرد پيچ

پيچ كاربرد فراواني در زندگي روزمره بشر دارد و طيف استفاده از آن در صنعت

و زندگي روزمره بشري بسيار گسترده است نظير استفاده از پيچ در پريز

برق يا استفاده از پيچ پالايشگاه هاي صنعتي يا استفاده از پيچ در صنايع

پزشكي يا استفاده از پيچ در صنعت خودروسازي و ...

انواع پيچ

طيف گسترده اي از پيچ نظير سر شش گوش ، آلني ، سر مته اي ، اتاقي ، استوانه اي ،

سر خزينه ، خروسكي ، چوب ، ام دي اف ، سر چهار گوش و غيره وجود دارد

مطالب مرتبط با توليد پيچ :

تاريخچه پيچ

توليدي پيچ ساز يزد

توليد پيچ خود كار

توليد پيچ استوانه ايي

توليد پيچ ارزان

توليد پيچ با كيفيت 

توليد پيچ گل مثلثي

توليد پيچ گل آلن ستاره اي

توليد پيچ خودكار واشر خور